Talent: heb je het?
Wat is “talent”? Wanneer heb je “talent”? Het antwoord hierop is afhankelijk aan wie je de vraag stelt. Volgens Wikipedia is het een begaafdheid of aangeboren aanleg. Hieronder mijn antwoord in de vorm van een voorbeeld!
Ik heb een leerling van 6 jaar, die begonnen is met keyboardles toen hij net 5 was geworden. Eigenlijk wilde hij liever drums gaan spelen, maar daar kon hij nog geen les op krijgen omdat hij daar te klein voor was. Keyboard was zijn tweede keus. Wat niet betekent dat zijn enthousiasme daardoor minder was! Hij was en is helemaal gek op muziek maken. Hij zit dagelijks op het keyboard te oefenen en van alles uit te proberen. Inmiddels heeft hij een begin gemaakt met noten leren lezen, kan hij al een stuk of 8 verschillende akkoorden spelen, stelt hij zelf het keyboard in en is hij al aardig op weg in het 3e deel van de methode Keyboard World. Hij treedt regelmatig op, vind dat geweldig en doet dat ook heel goed. Mensen die naar hem luisteren zeggen dan vaak: “Wat een talent!”
Ja, dat klopt, hij is een talent! Maar niet omdat hij met talent geboren is!
Geboren met talent?
Mensen denken vaak dat je ermee geboren wordt, maar waar je hooguit mee geboren wordt is liefde voor muziek. En wie houdt er nu niet van muziek?
De opa van deze jongen, waar hij heel veel mee optrekt, is helemaal gek op muziek maken! Muziek is hem dus met de paplepel ingegoten en muziek maken is gestimuleerd vanaf het moment dat hij een toets kon aanslaan!
Talent en doorzettingsvermogen!
Verder heeft deze jongen een enorm doorzettingsvermogen en is hij totaal niet bang om fouten te maken. Wanneer het niet lukt, gaat hij gewoon net zo lang door totdat het wel lukt! En zijn plezier wordt er ook niet minder om!
Een paar dagen voor hij weer zou gaan optreden, gingen we tijdens de les de liedjes uitzoeken die hij zou gaan spelen. Het eerste liedje wat hij wilde gaan doen, had hij al een tijdje niet gespeeld. Het ging de eerste keer niet zo goed. Denk je dat hem dat ook maar enigszins ontmoedigde of zenuwachtig maakte? Welnee! Toen ik zei: “Dat ging nog niet zo heel goed hè? Zullen we het nog een keer oefenen?” Was zijn enthousiaste reactie: “Ja leuk, nog een keer!!” En toen het de tweede keer ook nog niet foutloos ging, speelde hij het vol enthousiasme gewoon nog een keer! En toen lukte het wel.
Vertrouwen in het resultaat
Wanneer hij iets nieuws moet leren, wat voor hem best moeilijk is, gaat hij er gewoon van uit dat het uiteindelijk makkelijk wordt. Met die inzet lukt het hem ook om het snel in de vingers te krijgen. Laatst had hij zich suf geoefend op het C7 akkoord. Met zijn kleine handen kan hij dat net pakken, maar dan ook echt nog maar nèt! Met als gevolg dat het in een liedje eigenlijk niet te doen was voor hem. Hij geeft dan aan dat het moeilijk is, maar zal het nooit opgeven. Ik heb hem toen zelf gestimuleerd om voorlopig nog maar even 1 noot weg te laten zodat het wat gemakkelijker is om te spelen. In ieder geval tot zijn handen wat groter zijn. Anders zou hij gewoon blijven worstelen met dat akkoord, desnoods tot zijn handen gegroeid zijn, maar dat is nu ook weer niet nodig!
Conclusie
Vind je nu nog dat deze jongen met talent is geboren? Of denk je ook dat zijn talent vooral bestaat uit: Een grote liefde voor muziek en de bereidheid om er hard voor te werken en nooit op te geven?
Wellicht heb jij ook meer talent dan je denkt!
Veel studeerplezier!
