Akkoorden oefenen? Gebruik de context!

Het spelen van akkoorden bij een melodie, is meestal goed te doen als je de betreffende akkoorden goed kan spelen. Maar als er een paar nieuwe akkoorden in het stuk voorkomen, is het een stuk lastiger! De manier van studeren die je hierbij het beste kan toepassen, leg ik je uit in deze blog.

Melodie en akkoorden

Wanneer je een melodie met de rechterhand en akkoorden met de linkerhand moet gaan spelen, geef ik meestal het advies om eerst de melodie apart en de akkoorden apart te studeren. Zeker wanneer er meerdere nieuwe akkoorden geleerd worden in het stuk, en/of wanneer de melodie best lastig is om te spelen. Dat was ook het geval bij een leerling die ik deze week op les had. Zij had de partijen voor beide handen apart ingestudeerd. De melodie kon ze goed spelen, en de nieuwe akkoorden gingen ook al best goed. Daarom was ze inmiddels begonnen met het spelen van beide handen tegelijk. Maar dat lukte niet zo goed.

Haperingen

Steeds wanneer ze van akkoord moest veranderen, stopte ze even, haalde haar linkerhand van de toetsen, om ze vervolgens op de juiste plek terug te zetten voor het nieuwe akkoord. Dat kost natuurlijk te veel tijd, en het gevolg was dat er veel haperingen in zaten.

Waar zit het probleem?

Ze vroeg zich dan ook af waarom het niet wilde lukken met 2 handen tegelijk, terwijl ze beide handen los van elkaar wel kon spelen. Nu is het altijd veel moeilijker om met 2 handen te spelen dan met 1, dat is logisch, je moet immers je aandacht gaan verdelen. Maar er speelde nog iets mee.

Los van elkaar

Wanneer een melodie gaat instuderen, bekijk je die horizontaal: van links naar rechts, van muzikale zin na muzikale zin. De meeste leerlingen doen dat niet met de akkoorden, die worden vaak juist verticaal bekeken: Dit akkoord speel ik tegelijk met die noot in de melodie.
Hoewel dat zeker ook belangrijk is, helpt het enorm als je de akkoorden ook horizontaal bekijkt.

In de context

Wanneer je weet uit welke tonen het nieuwe akkoord is opgebouwd en in welke ligging je het gaat spelen, is het tijd voor de volgende stap: plaats het akkoord in de context.
Kijk welk akkoord je ervoor speelt en wat er precies moet veranderen om naar het volgende akkoord te gaan. Misschien kun je vingers laten staan, of staan er al vingers op de juiste plaats. Wanneer je goed weet wat er verandert, ga je die wisseling net zolang oefenen totdat het niet meer moeilijk voelt. Dan kijk je vervolgens naar het akkoord wat daarna komt. Daarmee volg je weer hetzelfde ritueel van uitzoeken wat er verandert, en vervolgens de wisseling oefenen.

Voorbeeld

Op deze manier hoef je minder te onthouden. Een voorbeeld: je moet de volgende akkoorden achter elkaar spelen: C G Em Am Dm
Alleen van G naar C akkoord kan je blindelings goed spelen. De andere 3 akkoorden weet je wel, maar daar moet je wel over nadenken. Het kost dan veel meer tijd en moeite om te bedenken dat het Em gespeeld moet worden als: G (met pink), B (met middelvinger) en E (met duim), dan wanneer je onthoudt dat je vanuit het G akkoord (G-B-D) alleen je duim 1 witte toets naar rechts moet verplaatsen.
Van Em naar Am (A-C-E), kan je je duim laten staan en moet je je ringvinger en wijsvinger gebruiken voor de A en C. Ze staan al op de juiste plek.
Van Am naar Dm (A-D-F): je ringvinger blijft hetzelfde, je wijsvinger en duim schuiven allebei 1 witte toets naar rechts.

Nog niet het gewenste resultaat?

Wanneer je bovenstaande manier hebt gebruikt om te studeren, en het lukt nog steeds niet goed met beide handen tegelijk, kan je nog het volgende doen:
Oefen de akkoordwisseling met de noot in de rechterhand die er op die plek bij staat. Dus: eindig je met het G akkoord met in de melodie een G, en is de noot die je tegelijkertijd met het Em moet spelen een B, dan speel je die erbij. Je zoomt dan echt in op het moeilijke stukje, waardoor je het eerder in de vingers krijgt dan wanneer je steeds bijvoorbeeld een hele regel speelt.

“Waarom ben ik daar zelf niet opgekomen? Het is zo logisch!”, zei mijn leerling, nadat ze mijn tips uitgeprobeerd had. Tja…, dat is 1 van de redenen waarom je les hebt, toch? 😉

Veel studeerplezier!