Talent: vast of flexibel?
Denk jij dat bij je geboorte al vast staat hoeveel talent je hebt? Of denk je dat het groeit naarmate je er meer tijd en energie in stopt? Ga jij uit van theorie 1 of 2 ? Hoe je zelf denkt over jouw talent heeft veel invloed op hoe snel je vooruit gaat en hoever je uiteindelijk komt.
Stel, je denkt dat opvatting 1 voor jou opgaat: De hoeveelheid talent die jij hebt ligt vast. Deze opvatting heeft grote gevolgen voor je gedrag. Je voelt het alsof je continu moet bewijzen dat je veel talent hebt, dus komt je focus vooral te liggen op het vermijden van fouten. Want als je het niet goed doet, dan heb je blijkbaar niet genoeg talent. Nieuwe uitdagingen ga je dan het liefste vermijden, want stel je voor dat je het niet gelijk kan!
Ga je uit van theorie 2, dan denk en reageer je heel anders. Wanneer je ervan overtuigd bent dat je talent kan groeien, en je wilt graag talentvol zijn, dan wil je nieuwe dingen leren. Je zal er niet op gefixeerd zijn om te laten zien hoe goed je bent, maar veel meer op goed je kan worden! Fouten maken is dan niet erg, want daar leer je van. Nieuwe uitdagingen helpen je nieuwe dingen te leren en die ga je dus juist niet uit de weg!
In het kort komt het er op neer dat aanhangers van beide theorieën gelijk reageren zolang er geen moeilijke dingen op hun pad komen. Wanneer het wel moeilijk wordt en je gaat uit van een vaste hoeveelheid talent, dan geef je al snel op. Wanneer je uitgaat van een groeiend talent en het wordt moeilijk, krijg je alleen maar zin om de uitdaging aan te gaan. Je weet immers dat je ervan gaat leren en het je talent laat groeien! Je bent veel meer met het proces bezig, waardoor het resultaat vanzelf volgt.
Je leert dus sneller en beter, en komt uiteindelijk ook verder, door uit te gaan van theorie 2. Iedereen heeft talent, maar waar het om draait is: laat jij het ook groeien?
Moet je iets nieuws leren en vind je het moeilijk? Mooi, dan ga je er dus veel van leren! Maak je fouten? Heel goed, laat maar groeien dat talent!
Veel studeerplezier!
